Laatst zat ik te kijken naar het indrukwekkende The Unbearable Lightness of Being (gebaseerd op het boek van Milan Kundera) 
en daarin hoorde je, tijdens beelden van de Praagse Lente, een Tsjechische versie van Hey Jude voorbij komen.
In een micro seconde bedacht ik me dat dat wel eens een anachronisme kon zijn, omdat volgens mij de Praagse Lente al voorbij was voordat Hey Jude op single uitkwam.
Uitzoeken
Enfin, na de film ging ik meteen op het web uitzoeken of ik gelijk had.
Wikipedia leerde me dat de Praagse Lente (de golf van liberaliseringen in Tsjechoslowakije o.l.v. DubΓΒek) op 20 augustus 1968 ten einde kwam, toen troepen van het Warschaupact (o.l.v. de Sovjet Unie) Praag bezetten.
Een paar pagina’s verder zag ik dat Hey Jude van de Beatles pas op 26 augustus 1968 op single uitgebracht werd en dat het daarmee ondenkbaar is dat er tijdens de Praagse Lente al een Tsjechische versie van beschikbaar zou zijn.
IMDB rapportage?
Ik dacht er nog even over om dit als ‘goof‘ te melden bij de IMDB, maar daar zag ik dat iemand dit al eens had opgemerkt. Ach, dat scheelde weer inloggen etc.
Hey Jude – Beatles
Nu dat we het toch over Hey Jude hebben: Even de belangrijke feitjes op een rijtje:
Naar verluid schreef Paul McCartney dit voor Julian, de zoon van John Lennon, ten tijde van de scheiding van zijn vader (John) en moeder (Cynthia). Het nummer zou eerst ‘Hey Jules’ heten, maar Jude bleek beter in het gehoor te liggen.- Het was de eerste single op hun eigen Apple label
- Het werd opgenomen tijdens het werken aan het bekende White Album, maar kwam daar niet op te staan.
- De B-kant bevatte een snelle en elektrische versie van Revolution
- Het was destijds (en lang daarna) de langste nummer 1 hit ooit (7 minuten)
- Het is (volgens vele bronnen) commercieel gezien de meest succesvolle Beatles single ooit
- Het zorgde ervoor dat de Beatles na 1964 met I Want To Hold Your Hand in 1968 weer de best verkochte single in de VS van dat jaar hadden gemaakt.
Hey Jude video
Hierbij een opname van Hey Jude uit 1968:
http://www.youtube.com/watch?v=8IFB9Q_3t_k
ff deze melden, zo mooi π π₯ waardig, wilson pickett is zoiezo ondergewaardeerd mijns inziens π
Hij covert hier natuurlijk 1 der grootste bands ooit. Daar wil ik niets aan af doen. π Het gevoel, de emotie die hij al schreeuwend kan overbrengen… Niet normaal.
Toffe versie!
Misschien mosterd na de maaltijd… maar de B-kant van Hey Jude bevatte een gierende, rockende versie van Revolution. De rustige versie (Revolution 1) verscheen op The Beatles, a.k.a. The White Album. Op die dubbelaar stond ook de geluidscollage Revolution 9, maar dat vind ik bagger en sla ik over.
Op Revolution 1 hoor je trouwens John’s stuurloze politieke standpunt van het moment (“and if you talk about destruction/don’t you know that you can count me out/in”) Hij zong beide woorden in die zin, want hij was er op dat moment nog niet uit. Die twijfel is in de latere singleversie afwezig.
Het is verwarrend omdat Revolution 1 (album dus) opgenomen werd op 30 en 31 mei 1968, en Revolution (single) van 9 t/m 12 juli 1968. The Beatles werd uitgebracht op 22 november 1968, waardoor de eerder opgenomen Revolution 1 later verscheen dan de later opgenomen singleversie. Hey Jude/Revolution werd in de UK uitgebracht op 30 augustus 1968 op Apple R 5722.
@Jan: Dank. Ik heb me blijkbaar vergist in die B-kant. Het is idd die ‘gierende, rockende’ versie. Ik heb dit aangepast.
En ik vind die no.9 ook een vreemd nummer op dat verder geweldige album.
Dank ook voor het wijzen op het verschil in teksten. Dat was me nog niet eerder opgevallen.
@Peter: Ik vind The Beatles wel een goed album. Maar het had zoveel beter kunnen zijn, als ze George Martin’s advies hadden gevolgd en een scherpere selectie hadden gemaakt voor een enkele elpee. Er zit nu te veel meuk in. De Beatles wilden echter per se een dubbelelpee maken.
Nummers die wat mij betreft afvallen: Wild Honey Pie, The Continuing Story of Bungalow Bill, Rocky Raccoon, Why don’t We Do It in The Road, Cry Baby Cry, Revolution 9.
De rest zijn klassiekers.
Van The Beatles zijn in the UK geen singles verschenen, in Nederland wel. Verder is het wel boeiend dat de monoversie over het algemeen langzamer is dan de stereoversie en dat in de monoversie Ringo’s brul “I got blisters on my fingers!!” (Helter Skelter) helemaal ontbreekt.
Wauw. Je weet er veel meer vanaf dan ik.
Ik ben het met je eens dat niet elk nummer op The Beatles even sterk is, maar ik denk dat als er gekozen was voor een enkele en wellicht sterkere plaat, er te veel goede nummers op de plank zouden blijven liggen.
Daarnaast vind ik het ook een mooi voorbeeld van het langzaam uit elkaar vallen van de Beatles, omdat het veel individuele nummers zijn. Ik weet niet of een enkele plaat dat ook zou weergeven.
Verder kan ik me er iets bij voorstellen dat ze, als echte opvolger van hun veelgeprezen Sgt. Pepper iets heel anders wilden doen. Dit komt volgens mij vaker voor (denk aan Rumours en Tusk van Fleetwood Mac of Joshua Tree en Rattle & Hum van U2).
Dit neemt niet weg dat ik wel erg benieuwd ben naar hoe die enkele plaat er uit zou zien, welke nummers wel, welke niet?
Dat is een dilemma ja. Als ik de slechte c.q mindere nummers zou schrappen, hield ik anderhalf elpee over. Dan moeten er klassiekers sneuvelen.
Ik heb zelf net even een heel subjectieve selectie gemaakt voor een enkele CD release (een elpee is te klein…)
Back in the USSR
Dear Prudence
Glass Union
Obladi Oblada
While My Guitar Gently Weeps
Happiness is a Warm Gun
Martha My Dear
I’m So Tired
Blackbird
Piggies
I Will
Julia
Yer Blues
Mother Nature’s Son
Sexy Sadie
Helter Skelter
Revolution 1
Good Night
Dat is een heel eigen keuze van mij en dus niet leidend voor anderen π
Ik ben dol op de Beatles, heb alles en meer van ze en mag mezelf ook wel gevorderd noemen haha. Maar verder ben ik een liefhebber van oude Stones, Kinks, Credence Clearwater Revival, Pink Floyd, Neil Young, Chicago, Queen, en meer wat ik nu even vergeten ben. Maar de Beatles zijn wel leidend bij mij hahaha.
Leuke site heb je!!
Oh ja, nog vergeten: The White Album (laat ik hem zo maar noemen) toont inderdaad het beginnende uiteenvallen van de de Beatles. Het is niet een plaat gemaakt door een groep (zoals Revolver of Sgt Pepper) maar door vier aparte bandleden; veel nummers zijn ook solo opgenomen, dus zonder andere Beatles erbij. Klapstuk was wel dat de toenemende ruzies binnen de band Ringo er toe bracht er mee te stoppen. Hij verliet op 22 augustus de groep om zijn positie te overdenken om pas op 3 september terug te keren. Dat was de eerste Beatle. In januari 1969 verliet George tijdelijk de groep, in september 1969 stapte John eruit (ook stilgehouden) en in april 1970 hield Paul er mee op.βI didn’t leave the Beatles. The Beatles have left The Beatles, but no one wants to be the first to admit itβ.
Het verval van de Beatles wordt vaak toegeschreven aan de aanwezigheid van Yoko Ono. Daar ben ik het niet mee eens. De aanwezigheid van Yoko was niet de reden voor het uiteenvallen van de groep, maar de afwezigheid van wijlen Brian Epstein. Epstein regelde alles voor ze, maar toen hij stierf besloten de Beatles voortaan alles zelf te regelen. Ze konden wel muziek maken, maar voor de rest (organisatie en planning!) hadden ze geen kaas gegeten en viel de boel uit elkaar. Het verval zette eigenlijk in op 27 augustus 1967, toen Brian Epstein stierf. Maar niemand wist het toen.
Tof. Dank voor die aanvullende bijdrage, o.a. over Brian Epstein. Ik kende die quote van Paul, maar wist niet dat al de andere Beatles voordien ook een tijdje de groep hadden verlaten.
Maar ach, het uiteenvallen is nu eenmaal geschiedenis geworden, en zal ook een bijdrage hebben geleverd aan de legendarische status van de Beatles.
Zou een fictief tweede White album, samengesteld uit een aantal nummers uit hun solo carrieres 1970-1972 of 1973-1975 (?) net zo legendarisch zijn als hun werk van voor 1970?
Hmmmm.. interessante vraag. Het is een feit dat John en Paul in de eerste twee solojaren in een creatieve impasse verkeerden. Ze hadden elkaar nodig bij het schrijven, maar de wederzijdse input ontbrak. Ze maakten elkaar immers voor rotte vis uit in die tijd, dus samenwerken was niet aan de orde en het uitgebrachte materiaal was, zeker van Paul, onder niveau. Pas met Band On The Run zou hij tonen goed in zijn eentje te kunnen schrijven. Een White Album compilatie uit hun solowerk zou m.i. niet van hetzelfde niveau zijn.