Ok, gisteren hebben jullie over de korte maar opmerkelijke geschiedenis van Milli Vanilli kunnen lezen. Vandaag wil ik me richten op de Frank Farian, de producer die Milli Vanilli destijds zo succesvol wist te maken. Hij speelde namelijk een belangrijke rol in de geschiedenis van Milli Vanilli, maar heeft niet of nauwelijks geleden onder het bijbehorende schandaal.
Boney M
Frank Farian begon ooit als kok, maar ontdekte vrij snel daarna dat hij de muziek business in wilde. Een solo carriere zat er niet in, dus ging hij zich toeleggen op het schrijven en produceren. Hij wist vanaf 1975, vooral in Europa, veel succes te behalen met het door hem bijeengebrachte Boney M. Singles als Daddy Cool, Sunny, Ma Baker, Rivers Of Babylon, het grappige Rasputin en vele anderen werden bijna overal in Europa en daarbuiten (Azie, Afrika etc.) grote hits.
Het opmerkelijke van Boney M was dat het gezicht van de groep, Bobby Farrell, tot in de jaren 80 niet op de plaatopnamen van Boney M te horen is. Frank Farian zong zelf de mannelijke zangpartijen in, terwijl Bobby deze wel live zong en op TV mocht playbacken. Hiermee maakte Farian al een onderscheid tussen uitvoerende en het gezicht van een band, iets wat hij later bij Milli Vanilli nog zou verfijnen.
Milli Vanilli
In het begin van de jaren 80 droogde het succes van Boney M langzaam op en ging Farian zich op andere dingen richten. Zo begon hij aan Far Corporation (bekend vanwege hun 80s versie van Stairway to Heaven, waaraan ook Toto leden meewerkten) en produceerde o.a. een album van Meat Loaf. Toch bleven zijn 80s projecten aanvankelijk minder succesvol, tot hij in 1988 Milli Vanilli oprichtte.
Net zoals bij Boney M zocht Farian een gezicht voor dit project en al snel viel zijn keuze op Rob en Fab. De formule leek aanvankelijk goed te werken, want Milli Vanilli werd in vrij korte tijd een wereldact en wist in de VS zelfs 3 nummer 1 hits te scoren, iets wat hem met Boney M nooit lukte. Rivers Of Babylon was de enige (magere) top 40 hit voor Boney M in de VS.
Enfin, na een tijdje werden de geruchten dat Rob en Fab niet hun eigen liedjes hadden ingezongen steeds sterker, en besloot Farian zelf maar de stekker er uit te trekken. Mede omdat hij destijds ruzie had met Rob en Fab gaf hij toe dat Rob en Fab zelf niets hadden ingezongen, met als gevolg dat het succes van Milli Vanilli volledig in elkaar stortte. Rob en Fab leden zwaar onder dit schandaal en kwamen dit niet meer te boven. Rob stierf in 1998 aan een combinatie van pillen en alcohol.
Buiten schot?
Frank Farian leek tijdens dit Milli Vanilli schandaal buiten schot te staan en ging zich op andere groepen richten (ook al nam hij nog wel een album met Ron en Fab op, waarop hun echte stemmen te horen zijn).
Hij wist in de jaren 90 in Europa weer grote successen te halen met groepen als La Bouche (hit: Be My Lover) en No Mercy (o.a. Where Do You Go, When I Die). In 2006-2007 behaalde hij weer succes wanneer hij betrokken raakte bij de Daddy Cool musical, waarin voornamelijk Boney M, maar ook Milli Vanilli liedjes te horen zijn.
Vragen
Goed, dan nu de hamvragen:
1. Hoe is het mogelijk dat Frank Farian ongerept uit het Milli Vanilli schandaal is gekomen, terwijl hij eigenlijk de persoon is die, net zoals bij Boney M destijds, Rob en Fab liet playbacken?
2. Hoe schandalig is het wanneer artiesten playbacken? Dit schijnt tegenwoordig (net als vroeger) vaak voor te komen.
1. Omdat de meerderheid van de mensen niet snapt wat ze niet zien en een producer werkt altijd achter de schermen (ik denk dat een gemiddeld persoon niet meer dan 3 producers kan opnoemen). Als er dus iets is met een groep, zullen de gezichten (bandleden) het vrijwel altijd moeten ontgelden.
2. Tsja, het is niet netjes… Maar een boel popalbums zijn in de studio al zo bewerkt en geproduceerd dat een zanger of zangerers er live toch nauwlijks aan kan tippen. En als ze dan wel live zingen, komen er alleen maar klachten dat het zo slecht was… 😉
1. Ik ben het met Robert eens. De gezichten, wellicht de zanger(s) nóg sneller als de bandleden, krijgen de schuld.
2. Met playbacken is niks mis, behalve als je beweert wel live te zingen. Verder ben ik het op dat punt ook met Robert eens 😛
1. Ik blijf het toch opmerkelijk vinden. Voor het publiek zou het wellicht deels verborgen zijn gebleven dat Frank Farian de man achter de schermen was, ook al was hij het die een reporter vertelde dat Rob & Fab niet zongen, en zelfs in het persconferentie filmpje (zie vorige post) noemen ze een paar keer Frank Farian.
2. Ik kan me voorstellen dat er in de toekomst steeds meer techniek zal worden toegepast bij ‘live’ optredens, om het geluid van een studio opname te kunnen benaderen. Denk hierbij aan drum-sample loops, string partijen, live-pitch correctors etc. Sterker nog, misschien bestaat dat al heel lang. Ik weet bijvoorbeeld dat Queen het opera tussenstukje van Bohemian Rhapsody (I see a little silhouetto etc…) live niet kon uitvoeren en daarom live een opname liet horen, ongeveer tot het eh, hardrock stukje (So you think you can stone me and spit in my eye…). Dit opera stuk was te complex en volgens mij werd dit wel geaccepteerd door fans en critici.
Zelfs het noemen van een naam schept nog niet persé een bekendheid. Ze hadden willekeurig welke naam kunnen noemen en mensen waren het waarschijnlijk weer vergeten. Het ‘probleem’ is dat in veruit de meeste gevallen de producer niet eens genoemd wordt bij een nummer.
Natuurlijk zijn er uitzonderzingen (Timberland heeft net een compleet album uitgebracht waar hij alleen op produceert en niet tot nauwlijks zingt), maar ik denk dat een grote groep mensen niet eens weet dat er een producer achter een nummer zit. Die denken dat de band het nummer gemaakt heeft (wat voor een deel natuurlijk ook zo is).
Een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld dat het nogal een tijdje duurde voor mensen wisten wie er überhaupt achter de Venga Boys zaten en dat ze überhaupt nederlands waren.
Dat was overigens (o.a.) Wessel van Diepen voor de feitjes-fetishisten onder ons… 😉
Waarom zou Frank Farian blaam treffen? Want hoe je het ook wendt of keert, de producties van zowel Boney M. als Milli Vanilli (maar ook zijn andere projecten zoals Erption, Far Corporation, La Bouche en No Mercy) klonken voortreffelijk en zaten productioneel simpelweg goed in elkaar. Dus als producer heeft Farian top werk afgeleverd. Dat blijkt ook wel doordat hij 3 decennia achter elkaar nummer 1 hits over de gehele wereld wist te scoren (jaren ’70 met Boney M. en Eruption, jaren ’80 met Milli Vanilli en jaren ’90 met La Bouche en No Mercy).
Farian snapt als geen ander hoe het wereldje van hitparadepop in elkaar zit. Nog voor de videoclip generatie besefte Farian dat behalve de muziek ook het viuele plaatje moest kloppen…. kijk bijvoorbeeld naar Boney M….. dat was altijd een lust voor het oog als die op TV kwamen. Als Farian er zelf was gaan staan met de zangeressen Liz Mitchell en Marcia Barrett, dan was Boney M. nooit zo’n succes geworden.
Milli Vanilli was aanvankelijk en studio project. Te gekke producties, maar toevallig ingezongen door “lelijke en oudere mannen”, dus zoiets kon niet in een hippe video. Het probleem met Milli Vanilli was dat de heren Rob & Fab, nadat ze een Grammy Award hadden ontvangen, in hun eigen fabeltje gingen geloven en zo nodig in America concerten wilden geven, en dat knden ze natuurlijk niet waarmaken.
Neemt niet weg dat Frank Farian in de studio top producties heeft gemaakt en als producer is en blijft hij simpelweg een koning in het creëeren van hits. Het zal me niet verbazen als hij binnenkort wederom met een hit-act op de proppen komt….. Hij weet immers als geen ander hoe een hit moet klinken, én hoe het visuele plaatje er uit moet zien.
Een klassieke uitspraak van Farian is: “Die Leute hören mit den Augen”…. oftewel… het publiek luistert met hun ogen…… en zo is het maar net!!
@Casper: Dank voor je bijdrage. Ik ben het met je eens, Frank Farian was (en is) erg goed in wat hij deed, en daar dankt hij zijn succes ook aan.
Ik blijf alleen nog moeite hebben met het proces van het bijeen zoeken van een mooi ‘visueel plaatje’ voor een reeds gemaakt liedje van een bepaalde act
Dit is niet nieuw, en gebeurde reeds lang voordat hij bekend werd (o.a. Monkees, Archies etc.), maar de kritiek op dit proces was volgens mij nog nooit zo groot als destijds met het Milli Vanilli schandaal.
De leden van boney m. Zijn wel bekender dan frank farian
En met ze vieren zeker net zo belangrijk geweest!Kijk nar
Boney m. Live in Dublin 1978 en zie dat er in feite niks
Aan de hand was.Op wikipedia hebben de leden overigens een langere beschrijving dan de producer!en luister
Naar yosephine baker zonder frank die dat wel op tilt
Gezet heeft!