Magic is Bruce Springsteens nieuwste album en ligt deze maand in de winkel. 
Na de uitstapjes met de Pete Seeger Sessions, en het ingetogen Devils & Dust album, brengt Bruce weer een rock album ten gehore dat in de lijn ligt van The Rising. Ook deze keer is de E-Street Band weer van de partij en met name saxofonist Clarence Clemons valt hierbij op, waardoor Magic me soms ook doet denken aan het Born In The USA album.
Echt nieuwe muziek bevat dit album niet, maar Bruce doet samen met z’n E-Street Band gewoon waar ze goed in zijn: het maken van een degelijk rock album. Het album heeft dan ook redelijk veel nummers die eindigen in herkenbare Springsteen-meezingstukjes zoals na-na-na na (Living In The Future) en la-la-la-la-la-la (Gypsy Biker en Girls In Their Summer Clothes).
Radio Nowhere, het eerste nummer, doet tevens dienst als inleidende single van dit album. 
Dit nummer begint erg fraai en energiek. Het heeft een herkenbare riff wat voor Bruce Springsteen eigenlijk opvallend genoemd mag worden. Eigenlijk is het jammer dat geen enkele van de resterende nummers op Magic niet meer dit tempo of energie niveau evenaart. Maar er blijft genoeg interessants over om naar te luisteren. Zo klinkt Bruce Springsteen in I’ll Work For Your Love soms als Bob Dylan (t.t.v. diens eerste comeback, zo rond 1968/1969). Deze vergelijking is overigens wel eens vaker gemaakt. Ook Long Walk Home springt er wat mij betreft uit, met name door de spanning die in het nummer langzaam wordt opgebouwd. Een nummer als Livin’ In The Future brengt ons wat de muziek betreft zelfs even terug naar de single Hungry Heart uit 1980.
Het album zit goed in elkaar en is gelukkig niet te lang (een te lang album doet wat mij betreft vaak afbreuk aan de beleving van een album). Daarnaast is het indrukwekkend dat Bruce Springsteen in z’n 4e decennium als popster, nog zo’n onderhoudend album weet te maken. Toch bevat Magic niet veel verrassingen en zal daardoor niet tot de meest invloedrijke van Bruce’s carriere gerekend worden.